Mijn bron die me de weg wijst. Ik heb immers gekozen om vanaf 2 januari mijn Bron volledig te volgen. Het voelt enorm goed om dit te doen. Het is makkelijk. Ik hoef zelf niet meer na te denken of ik iets wel of niet doe. Ik heb minder kopzorgen en minder gepieker. Het voelt heel relaxed. Ik vraag elke keer: wat kan ik nu doen? Het antwoord was vanochtend:
Geef jezelf liefde. Ben niet zo streng voor jezelf
Ik: ‘Jawel, anders gebeurt er niets’ Ik wilde natuurlijk volle bak vooruit want het is maandag.
Bron: Je kunt ook vanuit zachtheid, geïnspireerde acties doen. Je hoeft jezelf niet altijd een schop onder je kont te geven. Geef jezelf liefde. Maak tijd, ga liggen en omring jezelf met liefde. Zelfliefde.
Zeg ‘ik hou van je’. Doe wat jij nodig hebt op het gebied van zelfliefde.
Dat heb ik gedaan, met nog een aantal yogaoefeningen en voor de yogaliefhebbers ‘de houding van het kind’ voor overgave. Ik voelde me meteen een ander mens.
Ik: Wat kan ik nu doen?
De opdracht om te wandelen met als doel: buitenlucht, beweging en een titel voor een blog.
Die titel was er al voor ik de deur uit ging maar ik ging toch maar aan de wandel. Het kostte me vandaag veel moeite maar ben dus toch gegaan.
Tijdens de wandeling kreeg ik een leuk idee voor een gratis 5-daagse waarin ik ondernemers leer te ondernemen door middel van leiding van je Bron. Precies wat ik doe en wat ik als goddelijk ervaar. Het is licht en makkelijk.
Mijn Bron zei meteen: dat ga je niet deze week lanceren maar volgende week.
Ik: oh!?!? OK. Ik vertrouw helemaal op dit antwoord en leg me er bij neer. Het zal beter voor mij zijn en goed voor me zijn om dit niet vandaag te lanceren.
Bij thuiskomst ging ik met mijn brainstorm-schrift zitten en begon te brainstormen over wat ik allemaal in deze 5 daagse wil doen. En nu werd het duidelijk waarom ik dit niet vandaag moest lanceren. Ik kwam er niet uit! Het werd een chaos.
En wat er vroeger gebeurde was dat mijn hoofd het ging overnemen en dat ik perse vandaag dit wilde lanceren. Alles moest er voor wijken want de tekst en de titel moest perse af. Al zou het tot in de avond laat duren. Daarna zou ik er toch niet helemaal tevreden over zijn en zou ik de tekst blijven aanpassen. Wilde ik te snel van start gaan en had ik niet genoeg deelnemers etc. Je herkent het vast wel.
Wat ben ik blij dat ik heb vertrouwd op de leiding van mijn Bron. Zo kon ik het loslaten en het schrift huppelt de hele dag en waarschijnlijk de hele week met me mee om alles wat er in me opkomt op te schrijven. Totdat ik er klaar voor ben om het helemaal uit te schrijven.
Ik blijf vragen: Wat is mijn volgende stap?
Mindset-werk over zelfsabotage: Hoe saboteer ik mezelf? Er komt inspiratie om hier ook een blog over te schrijven. Dat doe ik. Ik schrijf beide blogs (met een beker warme chocomel op advies van mijn Bron) en vraag aan mijn Bron welke ik ga delen in mijn nieuwsbrief: Deze. De andere is voor morgen.
Dan volgt er nog een heel gesprek over het versturen van deze boodschap:
Ik: kan ik hem nu delen?
Bron: voelt het voor jou zo goed?
Ik: nee, het klinkt zo saai. Alsof ondernemers dit interesseert.
Bron: wat is je doel?
Ik: ondernemers laten zien hoe fijn dit is en hoe makkelijk ondernemen dit is.
Bron: krijgen ze zo een goede indruk?
Ik: een klein beetje. In de 5 daagse krijgen ze een grotere indruk en gaan ze er zelf mee aan de slag.
Bron: wat wil je met deze nieuwsbrief bereiken?
Ik: net zo’n bereik als vorige week en misschien nog wel meer.
Bron: oh, er zit een verwachting aan het resultaat! Kun je deze loslaten?
Ik: nee. Wat kan ik doen om deze verwachting los te laten?
Bron: Wie zou je zijn als je dit kunt loslaten?
Ik: Ik weet dat heel veel mensen dit lezen en dat dit bericht gedeeld wordt en dat er reacties komen. Dat is een feit. Daar hoef ik niet over te twijfelen. Ik ben zelfverzekerd en dit is mijn boodschap die ik vandaag wil en mag delen. Heel simpel
Bron: kun je in deze persoon stappen en de nieuwsbrief versturen?
Ik: ja. Ik stuur met heel veel liefde deze nieuwsbrief. Ik weet dat er mensen zijn die hier wat aan kunnen hebben. Ik help ze alleen maar om hun bewustzijn te vergroten. Zodat ook zij deze stappen kunnen maken.
Zie je nu hoe makkelijk ondernemen dit is?
Kun je voelen hoe licht dit voelt?
Misschien klinkt dit saai maar het voelt voor mij heel vrij. Ik hoef alleen maar te doen wat nodig is. Ik hoef niet te dubben over welk blog ik verstuur. Het wordt me gezegd. Ik word geleid. En ik geniet er van. Het geeft me energie en maakt me blij.
Wat is het tot nu toe een fijne dag en ben heel benieuwd wat de avond me brengt.
Jouw vraag kan zijn: ‘wat mag ik vanavond/vandaag doen?’
Laat me weten hoe jouw avond/dag er uit gaat zien. Als je hier open voor staat, kan het heel verrassend worden.
Liefs,
Edith